Verlangen

Verlangen

mijn tv-kijken werd onnodig gestoord
ik verlangde naar een decoder die mij
ononderbroken een signaal zou geven
zonder dat ik mij steeds naar het kastje
zou moeten buigen om het door een voedingsplug
uit en weer in te schakelen gevolgd door
het ritueel BOOT dat mij weer zou aansluiten
op de gewenste tv-zender.
via Marktplaats maakte ik contact met Johan
in de plaats H. Dat ging moeizaam maar eindelijk
had ik verbinding met Johan en spraken wij een prijs af.
op goed geluk ging ik per auto naar zijn woonplaats in Twente
en na enig zoeken bereikte ik zijn voordeur.
een vrouw van mijn leeftijd moest speuren
naar wisselgeld voor de decoder, terwijl haar hond kefte.
Johan, tot wie zij sprak, kreeg ik niet te zien.
ik geloofde de vrouw niet toen zij zei dat het
transparante plastic er nog op zat, maar thuis gekomen
bleek het inderdaad waar en nu is mijn verlangen vervuld:
tv kijken met een als nieuwe decoder,
die mij niet meer onnodig stoort…

VORDEN

VORDEN

Er was eens een kerk in Vorden,
Waar een man staarde naar zijn rechterbeen,
Met een laars aan zijn voet,
Geraakt door een bliksemschicht,
Hij wilde in 2023 zijn zonden overdenken...

met dank aan ChatGPT

Bascule

Bascule

mijn grootvader van moederskant
kuierde naar het aardappelhok
het was meer sloffen op zijn pantoffels

een bascule werd bewaard in het hok
hij gaf een zak aardappels met zijn gewichten
het juiste aantal kilo’s (vraag mij niet hoe)

in dat vochtige hok vond ik hem
legde onder zijn kale hoofd
(zijn pet was hem af gevallen)

een oud kussen tegen de koude vloer
zijn baard was weer gegroeid
spoedig zou hij een barbier

moeten gaan zoeken in het dorp
hij werd echter afgevoerd naar het ziekenhuis
waar hij niet lang daarna stierf

mijn moeder was verdrietig
mijn vader niet, hij had al jarenlang
geen woord gezegd tegen grootvader

die leek zich te verschuilen achter
een pagina van de Graafschapbode
die hij tevens op de kop las…

als restant van zijn aanwezigheid vond
ik in zijn kamer een dubbele breukband
die de pelotten op de juiste plaats hield.

(pelotten duwen de breuk terug)

I wish I could sing

I wish I could sing

Bongo Joe was een zwarte Amerikaan die een fez droeg
bespeelde oude oliedrums met stokken
zong er ook bij met een falset stem:

I wish I could sing
I wish I could sing
I wish I could sing

soms ben ik die man in mijn dromen:
I wish I could sing
ik wou dat ik kon zingen

geef ik ritmisch een bier door naar voren
en beweeg me ritmisch naar achteren
I wish I could sing

zoals in de kerk van Stavoren
waar iso-ritmisch gezongen wordt op hele noten
maar niet op de blues en bier wordt niet verschaft

ik beweeg me ritmisch naar voren
ik beweeg me ritmisch naar achteren
ik wou dat ik kon zingen

soms ben ik die man in mijn dromen:
ik wou dat ik George Coleman alias Bongo Joe was
en kon zingen: Aaah wisj Aaahh koed sinnngg!!

voor een klas vol lagere schoolkinderen
die duimzuigend naar hem keken
terwijl hij ritmisch sloeg op zijn oliedrums.

Blessuretijd

Blessuretijd

Annemiek was leerling op basisschool ‘De Vordering’ in Vorden.
Ze voetbalde bij SV Ratti in Kranenburg en reed paard.
De naam Ratti was afkomstig van paus Pius de Elfde Achille Ratti,
die tussen de twee wereldoorlogen als kerkelijk leider zeer positieve opvattingen had over sport in het algemeen, hetgeen voor een geestelijke in die tijd ongewoon was.
In 2001 haalde ze haar VWO-diploma aan het Isendoorn College in Warnsveld.
Na diverse knieblessures moest ze in 2005 noodgedwongen stoppen met voetballen.
Kocht een tweedehands Jan Janssen-fiets, werd lid van Toerclub Wageningen '79.
Ze studeerde in 2007 af aan de Wageningen Universiteit als Master in epidemiologie.
In 2009 werd een vernauwing in haar liesslagader gevonden, ze werd geopereerd.
Er werd in 2011 weer een vernauwing, nu in haar linkerbeen aangetroffen, opnieuw geopereerd.
Op de vierde etappe in 2012 van de Giro Donne, klom ze met de beste mee omhoog, maar kwam ten val en brak daarbij haar sleutelbeen. Na drie dagen door te hebben gereden, moest ze alsnog opgeven en werd ze geopereerd. Ook in 2013 bleef ze last houden van vernauwingen in haar linker liesslagader.
Tijdens het wereldkampioenschap ploegentijdrijden in 2014 lag ze met haar ploeg Rabo-Liv op medaillekoers, maar in de laatste kilometers kwam ze hard ten val tegen de dranghekken en werd Annemiek samen met Van der Breggen afgevoerd naar het ziekenhuis. Ze had een gebroken voet en kon niet meer deelnemen aan de rit.
Gedurende de wegwedstrijd van de Olympische Spelen in Rio de Janeiro in 2016 reed Annemiek alleen aan de leiding en was op koers voor het goud, maar viel ongeveer tien kilometer voor de nish in de laatste afdaling. Ze liep een hersenschudding en scheurtjes in haar wervelkolom op.
Bij de heringevoerde Amstel Gold Race zag ze een streep op de weg aan voor de nishlijn en kreeg ze aanvankelijk de vierde plek, maar op de finishfoto was geen verschil te zien en werd ze gedeeld derde met Katarzyna Niewiadoma. Ze vernam dit bericht echter pas na de podiumhuldiging.
Annemiek werd vervolgens vijfde in ‘Dwars door Vlaanderen’, kwam ten val in de ‘Ronde van Vlaanderen’, maar werd alsnog derde, achter het Boels-duo Anna van der Breggen en Amy Pieters.
Op 25 september in 2018 verdedigde ze haar wereldtitel met succes: ze won met een halve minuut voorsprong op Van der Breggen en zelfs anderhalve minuut op Van Dijk; een volledig Nederlands podium, terwijl ze die ochtend nog flauw viel bij een dopingcontrole.
Maar bij een val vroeg op het WK in 2018 liep ze een breuk op in haar knie. Als gevolg van de blessure moest ze wekenlang rust houden, ze zou pas na zes maanden op haar oude niveau zijn.
De Italiaanse Elisa Longo Borghini noemde haar zelfs 'buitenaards': "When Annemiek went, everybody was like: the alien has gone, now the race for the human beings begins."
In de Giro Rosa in 2020 brak ze haar pols bij een val in de zevende etappe, ze viel daardoor uit.
Tijdens de Mixed Relay in Wollongong te Australië in 2022 kreeg Annemiek bij een keiharde val vlak na het startpodium een breukje in haar elleboog. Drie dagen later werd beslist dat ze toch het WK zou rijden. Door een ongekende demarrage aan het slot wist zij voor de tweede keer de wereldtitel op haar naam te zetten.

Mijn supervrouw, u raadt het al: Annemiek van Vleuten

Tocht naar het strand

Tocht naar het strand

wij stapten uit bij een zwarte dijk
keken uit op een grote massa
die leek te bewegen

wij gingen de massa beklimmen
het oppervlak was glad
leek wel wat op drop

toen wij eindelijk boven waren
zagen wij hoe groot het was
hoe dichtbij de beweeglijke randen

deinden mee met de randen
maar durfden niet naar beneden
bang voor een verpletterende glijpartij

in de verte zagen we het strand
onbereikbaar voor de dromer in ons
weer begon de zwarte massa te bewegen

toen we eindelijk beneden waren
zagen we dat een dropachtige massa
zich dreigend naar ons overboog

klaar om deze mensachtige wezens
op te slurpen met een gorgelend geluid
dat echode op het verlaten strand.
 

Zingende Zaag

Zingende Zaag

in de installatie was een gravure gemaakt
op die gravure kon men een zaag zetten:
zing zang, zing zang, klonk de zaag
de piano begon te spelen
een zangeres verscheen
negentiende eeuws gekleed
met een lange japon
zij klonk een beetje beverig
wat goed paste bij de zingende zaag.

hij zaagde maar door:
zing heen (voorwaarts)
zang terug (achterwaarts)
toen zag hij het einde naderen
een holte dook op onder de zaag
of moet ik zeggen een zwart gat…

het pianospel eindigde in een geluid
dat klonk als pling, pling, pling
(steeds zachter).
De zangeres verdween in de mist.