Moannachten
De moan schient tegen 'n hek van scheupenwolkjes
Een leavend schilderij van Jongkind, liedend aan moanziekte
Meisjes met mooie enkels gingen opens in 'moonboots' lopen
Met een harde klap kwam ik terug op de aarde
Endelijk kreeg ik deur de goedkope sterrenkieker de moan in het vizier
De mooie verpakking had mien veul meer beloofd...
Ik dreumen dat de moanlandercapsule tereg kwam in de Achterhoek
Er waar'n gin andere getuugen die dit konden bevestigen
Mijn zus en ik keken in het moanlicht toe hoe een buurjongen zijn hand
overgoot met wasbenzine en in brand stak, terwijl hij uitriep:
"Hier ku'j zien wa'j nog nooit gezien hebt!"
De moan schuf veur de zon op op een zomermiddag
De vögele holt op met zingen, as op een teiken dat zieluu kregen
De moan op de zomeroavend lik deur de blädere op Michael Jackson
Straks gaan de balsempopulieren de 'moonwalk' doen
Moannachten boven de nieuwe natuur die gegraven wordt door CAT
Het voertuig op rupsbanden steet te sloapen op zien eigen heuvel.
Gehandicapte
terwijl ik mien fietse leid aan de hand
word ik deur een gehandicapte ontroerd
hie steet te wiebelen op de trotwaarband
uit is een wilde eend, een woerd
eerst vuult hie met zien rechterpoot
hoe diepe het water is van de asfaltsloot
en as hie denkt doar te können stoan
kump ook het linkerbeen er an
hie deint nog effen na zo
net as een Deux Chevaux
en waggelt dan noar de wegas
als of hie doar nooit weg was
ut is een trotse minder valide
hie mek mien beheurlek timide
op 'n mountainbike liek ik dan wel iets
moar in het kolde water bun ik niets
hie trekt een arrogante snavel
boaven zien dik behaarden navel
vanwege het wringen van zijn wokkel
in het lijfje van zijn eendenmokkel
de trein uut Hengeloo kump noaderbij
ik denk aan de lichte dichter
die alle mannetjeseenden
liet uutstappen in Woerden
de zon geet oranje ten onder
de woerd wörd langzaam een stip
hie denkt al aan een nijje wip
op het gehandicaptenvlonder.
Abseilen
ik haat den hoogte, vrees hem diep
maar elken zommer doe ik ut weer:
'abseilen' an een dunne zieden droad
noar die begeerlijke begane grond
gedecideerd doal ik af van ut rieten dak
loat mien zakken in slagmoals vier schokken
ik doe ut niet veur den adrealinekick
of as actie veur un kerkrestoratie
dit is veur mij gin vrijgezellenfeest
ut is een hooger, heilig moeten
ik hang even stil om lucht te happen
die is zo ijl op deze groote hoogte
de zon dut zeer aan mien zes oogen
de wind löt mien zachtjes slingeren
now nog de laatste decimeters
vol hoogtevrees en dieptelust
bengel ik boaven de boadem
denk an de groote namen
die mien veur gingen:
Edmund Hillary
Tenzing Norgay
Achille Compagnoni
Lino Lacedelli
Junko Tabei
en straks ik:
Pieris Brassicae
alias 'Groot Koolwitje'.
gedichten voorgedragen in Café Eijlders aan het Leidseplein te Amsterdam
samen met Anna Wiersma
