Trepanatie

Zorgvlied

Bart Huges boorde in zijn voorhoofd
een gaatje met een Black & Decker
verbaasde zich over het bloedgespetter
hij was zelfs niet plaatselijk verdoofd

Bart stierf uiteindelijk vrij normaal
aan de gevolgen van een hartkwaal
hij werd begraven op 'Zorgvlied'
het enige kerkhof dat ruikt naar wiet

Bart Huges kwam gisteren even tot leven
in het aandachtig beluisterde openingswoord
van de tuinexpositie door 'Foto 21' te Bredevoort
waar fotografie en poëzie elkaar staande beminnen

Bart wist wellicht weinig over 'stops' en 'knijpen'
maar heel veel van bewustzijn en dope
het diafragma in zijn schedel stond wijdopen
voor dampen en geesten uit waterpijpen

in het tegenlicht van de midzomeravond
zag ik eerst een jogger en toen Bart Huges
uit het gaatje in zijn hoofd scheen helder licht
ik keek hem verbaasd aan met mijn ledjes

het was niet minder dan een reanimatie
op deze schemerige landelijke locatie
van zijn legendarische trepanatie.

Abseilen

Abseilen

ik haat de hoogte, vrees hem diep
maar elke zomer doe ik het weer:
'grond' aan een dunne zijden draad
naar die begeerlijke begane grond.

gedecideerd daal ik af van het rieten dak
laat mij zakken in telkens vier schokken
ik doe het niet voor de adrenalinekick
of als actie voor een kerkrestauratie
dit is voor mij geen vrijgezellenfeest
het is een hoger, heilig moeten.

ik hang even stil om lucht te happen
die is zo ijl op deze grote hoogte
de zon doet zeer aan mijn zes ogen
de wind laat mij zacht slingeren.

nu nog de laatste decimeters
vol hoogtevrees en dieptelust
bengel ik boven de bodem
denk aan grote namen
doe mij voorgingen:

Edmund Hillary
Tenzing Norgay
Achille Compagnoni
Lino Lacedelli
Junko Tabei

en straks ik:
Pieris Brassicae
alias 'Groot Koolwitje'.