beeld: Cees Rogge, genaamd: 2 geesten en een sterveling
2 geesten en een sterveling
de geesten waren (zoals altijd) bleek
hun kartonnen gezichten zweefden rond mij
mij - de sterveling - die alleen was in dit huis.
ook was het nacht, zoals dat past bij geesten.
het was stil, totdat er een geklop klonk, een
grote bruine beer dook op bij de achterdeur.
hij gromde, kennelijk had hij honger.
ik deed de deur op slot, maar even later
verscheen hij aan de zijdeur, opnieuw grommend.
ik werd een bange sterveling en probeerde
hard trommelend op de deur hem te verjagen
de bruine beer deinsde terug voor het lawaai.
de witte geesten gleden bij mij vandaan.
ik wiste het koude zweet van mijn voorhoofd
bij het ontwaken in de duisternis van mijn sterfkamer.
