Kasteel van Maria
het was op de Romienendiek
dat ik het kasteel ontdekte, een
bouwwerk van baksteen in een
kruisvorm met losse elementen
het kasteel was gewend naar iets dat
leek op Maria, maar het was onzichtbaar
doordat het gehuld was in een verblindend
lichtschijnsel op de heuvels van Aalten
op het kasteel was gevochten in WO twee
overal zaten gaten van kogels en bressen
van inslagen door granaten van zwaar
geschut en een moordende vijand
was onder de indruk van dit gebouw
op het puntje van de heuvel langs de ‘diek’
keek langs de funderingen van oud metselwerk
dat leek op de randen van een vulkaan
op deze randen stonden meerdere kruisvormen
ook gewend naar de zegenrijke Maria, het was
daar dat ik een helse pijn voelde bij mijn ruggegraat
ik steeg op naar de blauwe hemel boven mij
steeds verder ging ik omhoog, het kasteel
werd steeds kleiner, de Romienendiek
een smal streepje, vanzelfsprekend werd
ik geweigerd door de apostel Petrus
hij had al vaker te maken gehad met mijn
soort mensen die eeuwig willen leven
in een grazig landschap en daar niks
gedienstigs voor hoeven doen
tot mij sprak hij de volgende zin:
“Ga terug, met het hoofd naar beneden”
en zo ging ik weer naar het kasteel
het lichtschijnsel van Maria was verdwenen.
Petrus werd – op eigen verzoek, omdat hij uit eerbied niet op dezelfde
manier als Jezus wilde sterven – met het hoofd naar beneden,
ondersteboven gekruisigd, en vond zijn laatste rustplaats vlak bij de
plaats waar hij gekruisigd werd, in de nabijheid van het stadion van de
Vaticaanse heuvel.
