Echoo
u leest de echo van zijn woorden
u denkt aan het wegstervend geluid
u hoort het vervagen in de verte.
het galmend effect van zijn spraak
het ebt langzaam weg uit uw herinnering
het wordt troebel in uw geheugen.
u voelt het naijlen van zijn termen
u bespeurt de presentie van zijn beelden
u staart in de werkelijkheid van de echo.
het woord kwam uit een helder brein
het beeld was puur in zijn verbeelding
het gedicht paste daar exact tussenin.
zaterdag 10 december 2016
Abonneren op:
Posts (Atom)
