Droomstad

Droomstad

op een middag wandelde hij door Deventer
verbaasd en verrukt was de man over het stadje

het had mooie pleinen gedekt met oude stenen
er waren veel mensen op de Deventer markt

het zonlicht glansde over de hoofden aan de tafels
hij wandelde door antieke straten met vaandels

aan de rand van de stad keek hij uit op de wijde velden
liep omlaag over de stadsrand naar de begraafplaats

moeilijk toegankelijk maar hij bereikte een sculptuur
was het een godin of een andere verschijning

de portier was behulpzaam en mededeelzaam,
verklaarde wat er nog meer te zien was in Deventer

in een van de straten zag hij hoe een kerkgenootschap
van Hervormden huize overstak naar een Katholieke kerk

het was geen enkel probleem. zij hadden het uitgevonden:
de Oecumene werd in deze plaats werkelijkheid

weer kwam hij op een ander plein, hoewel hij wist
dat deze stad niet erg groot was, eerder klein

hij was verheugd, als zijn tijd daar is, wil hij hier sterven
een vreemdeling op zijn graf in Deventer.

Rimbaud

Rimbaud

​

hij stond in een kunstacademielokaal

vlak bij een borstbeeld van Rimbaud

dat roerloos op een schildersezel stond

​

je kunt hier wel wat van maken, klonk het

jij liep toch altijd guitig met een strik

gevouwen uit je goedkope stropdas

​

in het Meer Uitgebreide Lager Onderwijs

een beetje de plaatselijke poëet uit te hangen

hij wist het niet, wat was Rimbaud voor hem

​

een Franse avonturier op tamelijk grote afstand

het Noord-Franse Charleville is niet naast de deur

wel bereikte hij Harderwijk, net als Rimbaud, die

​

aanmonsterde bij het Koninklijk Nederlands Indisch Leger

en daarna op Java van de boot de benen nam.

zijn gedicht ‘Mijn Bohème’ wordt bewaard in de straat

​

van de plaats aan het voormalige IJsselmeer

bij zijn weten een plek van ‘kerkelijken huize’

een oord dat hij verdoemd zou hebben

​

net als zijn geboortestad waarover hij schrijft

aan zijn surrogaatvader Georges Izambard:

​

"Mijnheer, U hebt geluk dat u niet meer

in Charleville woont! Mijn geboortestad is

veruit het stomste van alle provinciesteden."

Theaterscène

Theaterscène

​

wat gaat er om in zijn hoofd

terwijl hij het stuur draait naar rechts

dan naar links en dan weer rechts

​

neemt hij dan een ‘Imbosch’ bocht of

een andere curve in de Onzalige Bossen

dan wel een abrupte chiqane

​

wat gaat er om in zijn hoofd

terwijl hij het stuur draait naar links

dan naar rechts en dan weer links

​

of is het een bepaalde beweging op

toneel, een grimas naar het publiek, een

een valse grijns naar het irritante theater

​

de horde die hem aankijkt en op fouten

wil betrappen, hem wil zeggen wat hij moet doen

in plaats van hevig te zoeken naar een uitdrukking

​

naar wat hem in godsnaam bezielt

om theater te maken met niets omhanden

dan wat onzinnige, kunstzinnige dialogen

​

die hem evengoed maakten tot een universeel

opmerker, fortuinlijk in het omzetten zijner

bevindingen in geestelijke en materiële waarden!

Hackervrouw

Hackervrouw

​

beeld bewerken,

op een glasachtig vlak,

met een hoogpixelige resolutie.

​

soms ontstaan nieuwe beelden

spiksplinternieuwe, spiksplinternieuw,

beelden van nieuwe spiksplinter.

​

zoals die van ‘Hackervrouw’

een vrouw uit ijzerdraadmodel in

een dunne jurk met grof raster.

​

een rasterpunt van vijfentwintig

een apenstaartje achter haar

draadmodellenhoofd.

​

voortzoevend op een strijkplank

met snelheidsstreepjes, snelheid,

zoevend in de steunkleur rood.

​

webrood, steenrood, vuurrood

jaagt het rood op de kaken

van de hackervrouw.

​

zij snelt naar het einde van dit tijdperk

op weg naar dat nieuwe

spiksplinternieuwe.