Fluitekruid

Fluitekruid

bij een fietstocht kwam ik
aan weerszijden van het geteerde
pad het fluitekruid tegen
hoger dan ik het ooit gezien had

na de sierlijke bocht om de eik
raakte ik het kruid steeds aan
in mijn herinnering kwam het
gefloten deuntje terug:

fluitekruidfietstocht, fluitekruidfietstocht,

het duurde honderden meters
toen was het plotseling voorbij,
zeeg ik neer op een scheve bank
scheef keek ik naar de horizon

ik verbeeldde me dat zij ook
een beetje uit het lood was
mogelijk was dit een gevolg
van het zwaar ontluikende fluitekruid

dat de planeet deed overhellen
ik leed aan de schoonheid van het kruid
het moest er maar niet meer zijn in
het volgende seizoen in mei.

Zweefvliegen

Zweefvliegen

boven mij zwierden, met de klok mee
een zweefvliegtuig, eerst éen, toen twee
vervolgens drie en toen nog een vierde

ze maakten steeds dezelfde cirkels
met de thermiek mee, waarbij hun
vleugels schitterden, daarna verflauwden

ze tegen een helblauwe lentelucht eind mei,
draaiden, kwamen steeds dichterbij
het leek wel een ode, aan wie?

toen kwam het toppunt: boven hun
doorkruiste een lijnvliegtuig hun circulum
het vloog van zuidoost naar noordwest

toen zij met zwieren gestopt waren
en van noordoost naar zuidwest vlogen
met hun vleugels die ook aan het einde

een kromming hadden zoals gewone vliegtuigen
voor meer efficiency in de luchtstromen
of ten behoeve van iemand die dit zag.