Barbus Barbus

Barbus Barbus

eend zeilt voorbij de ruïne 'Nieuwenbeek'
dwars ligt hij op de waterstroming
vaart langs een rood kribbenbaken
richting opening zandgat
ganzen gakken boven ons op
Eerste Kerstdag: ruim boven nul

'Hier geldt een alcoholverbod'
meldt een gebutst bord
het water klotst een zacht
"gluuh, gluuh" boven de
schim van het 'Oude Weiland'

naast het gat liggen de resten
van boerderij het 'Nieuwe Weiland'
drie lindes, wat struiken en bakstenen
markeren de plaats van iets dat
dichtbij lag van de stroom
die nu heen en weer deint

in de bek van een groot dier
dat ligt in de bocht van de IJssel:
een dikke, brute barbeel,
grote vis met bekdraden,
(Barbus Barbus in het Latijn)
meer dan zeventig centimeter!

ver van boven gezien
op de luchtfoto in Google.

(dit heette eerder 'Gat van Gorssel)

Toverstraat

Toverstraat

altijd voorbijgereden, die straat: bang
voor onheilspellende gebeurtenissen
nu kom ik van de overkant meanderen
kijk links: een nieuw landgoed met vijver
kijk rechts:een oude boerderij met schuren

het is een zonnige middag
er lijkt geen gevaar te dreigen
geen betovering mogelijk door
de oude heidense begraafplaats

scherven van urnen en asresten
gaan rond ons met een grote boog
wachten op het juiste weer:

regen, wind en sneeuw belagen
een enigszins net uitziende heer
met een bittere ziel, vol smeer.

Laden en Lossen

Laden en Lossen

op een strook in de klinkers
ligt het woord, ja, het ligt daar
een verticaal leesbare tekst
om en om ziet men de woorden
de achtergrondkleur dicteert
of de letters wit dan wel zwart zijn

    op deze strook kan men laden
            en
    op deze strook kan men lossen

nu staat er niets,
behalve erg veel wind
plus een esdoornblad
dat voorbij schuift
in deze gebiedende wijs.

Engel

Glazen man

staat op een sokkel in glas
is bijna gewoontjes gekleed:
in shirt en lange broek
zij het transparant groen

hij staat wat onhandig
weet niet goed wat te doen
zijn hoofd staat wat opzij (naar rechts)
het is zelfs een beetje te groot

op de rug zitten twee vleugels
die omlaag hangen in rust

fietsers rijden verlicht langs hem heen
niet vermoedend dat hij opeens
op kan stijgen uit het groene glas

met grote, als bij zwanen
piepende wieken

roepend naar beneden:
...het glas dat alles voorbij laat gaan
snel, smadelijk, vergeefs,
alles vergeefs...

regels van Pausin Johanna
stierf in de 9e eeuw

engel verdwijnt uit het zicht.

'Blind'

'Blind'

aan een tafel zat een oudere man

hij steunde zijn hoofd met een hand

tegen de verblindende ochtendzon

hij schreef mogelijk: "wat moet ik doen?"

net als ik, die in de auto voorbij reed

en dacht: "wat te doen, als blijkt dat..."

uren later kwam ik bij zinnen, kreeg

een boterham met vlees en kaas

met koffie die ik traag, traag opdronk

ik keek naar buiten door het glas 

beplakt met grijze bloedcellen

binnen klonk zachte muziek

in de envelop zat een bericht

het luidde dat "hij door kon gaan"

kan het niet geloven, het kan zijn

dat hij niet gekeken heeft

hij humde mee met de muziek

terwijl de roes ging werken

hij humde mee met de muziek

hij was eigenlijk 'blind'...

Transformator

Transformator

Dichtbij de afslag naar Haarlo staat deze halte
met de onwaarschijnlijke naam 'Transformator'.
Hij is geheel transparant en zonder zelfplakkend kleefwerk.
Ook staat er een gerieflijk lijkende bank bij,
waar je desnoods een uur kunt wachten op de volgende bus.

Het lijkt allemaal iets teveel voor deze halte tussen Borculo en Neede,
maar ik kan me vergissen: het is er misschien soms druk.
Net als in een trafo, waar de deeltjes in trillende opwinding staan
om ergens heen gestuurd te worden,
iets te doen voor hun meester, voor mij bijvoorbeeld.

In mijn achteloos lijkende nonchalance verklaar ik
dat ik deze halteplek in deze bocht van de weg
met het gezicht op het Westen en met deze magische naam
wel het mooist vond op deze maandag in augustus.

(met dichterlijke dank aan Hans Mellendijk)

Gerard Wensink: Peintre

Gerard Wensink: Peintre

ik ken slechts weinig van zijn oeuvre
maar in de enkele wintertaferelen
zag ik een verfbehandeling
die mij deed huiveren

de arme boerenstreek
en zijn verfstreek smelten
in een tot tastbare sneeuw
en modderige karrensporen

ik kan de dooiwind bijna ruiken
die morrelt aan de vale luiken
de weg gaat aan de klompen plakken
tot vervaarlijk hoge hakken

ik glij het doek uit naar buiten
bij huize 'Balke' aan de Kloosterdijk
beland ik in een maartse bui
en de hoekigheid van het heden

Gerard Wensink
misschien had hij in Parijs
erkenning gevonden als 'peintre'
maar hij stierf hier als huisschilder
een kleine lokale Meester
een plaatselijke Permeke.

Farmall

Farmall

Vanaf Holten naar Huis: 16,9 km per fiets
de wind waait schuin in mijn rug, ik zwalk
bij een café tank ik water uit een fontein
een slok uit de fles maakt koel en week

steeds hoor ik het geruis op de A1
waarom rijdt er een dubbele auto
met uitsluitend lege pallets langs:
heeft dat zin, is dat noodzakelijk?

wielrenners passeren mij geluidloos
traag bewegen zich mijn benen
zwaar steun ik op de handen
ik rijd voorbij een brievenbus
maar keer traag om: die bus
draagt de naam Farmall

ik kan niet kijken in die bus
maar ik denk aan alle goeds voor
de man die zijn post laat bezorgen
in een box onder zo'n tractor
ontferm u over hem

tot Huis van Holten valt me lichter.

Extra groot

Extra groot

zo lag ik, tegenover haar in het donker,
zij pakte mijn hoofd, het leek heel groot
ik schatte het in lengte op bijna één meter
haar rechterhand bedekte mijn kruin
haar linkerhand lag over mijn hals
aan de achterkant van die kop

een tijd lang bewoog zij haar vingers
nauwelijks voelbaar over dat hoofd
ze draaide zich om en wilde gaan slapen
met haar verplaatste zich mijn volume

ik had plotseling geen hoofd meer
alleen nog maar iets denkbeeldigs
het werd beklopt, betast, bevoeld,
het werd bekeken en beroken
er werden conclusies getrokken
er werden falsificaties gepleegd
er werden zure eden afgelegd
tenslotte kreeg dat Grote Hoofd
een opgelegd straatverbod

het wilde niet verdwijnen
het wilde niet verzinken
het wilde niet vergaan

het bleef een Groot Hoofd

zij pakte mijn hoofd, het leek heel groot
ik schatte het in lengte op bijna één meter.