Retourticket

Retourticket

Op het perron stond iemand met een stopbord, 

een spiegelei dat in de kern zwart was geschilderd.

Het treinkaartje was opgesierd met een vage foto 

van een oudere lachende blondine met teveel oogschaduw 

waardoor het gaatjes in haar hoofd leken.

Hij liep naar de treinbestuurder. 

Maar die was er niet, zijn plek was leeg, 

er was alleen maar apparatuur met lampjes.

Hij zat in een gerobotiseerde trein, 

die voortjoeg over een pad naast de rails.

De trein ontspoorde, de man deinsde achteruit,

beducht voor rondvliegende stukken en brokken.

Hij ontsnapte uit de coupé, er klonk melancholiek gezang:

            "Oh conducteur gaat deze trein nog terug,

            ik heb pijn in mijn hoofd en pijn in mijn rug,

            gaat deze trein nog wel terug…"

De man liep het bos in, rondom hem donkerde het,
hij zocht in het woud naar het geluid van het zingen,
maar de weemoedige stem zweeg, naar het leek voorgoed.

Bloedsupermaan

Bloedsupermaan

"Ja, Ja, 'k bloed, 'k bloed!!"

zei een meisje, terwijl ze bloed verloor

de maan stond vol aan de zwarte hemel

uitwendig rood te verkleuren.

"Hij is reusachtig, hij is heel groot"

zei de vrouw voor haar huis

de maan stond laag aan de horizon

oranje in het violet van het uitspansel.

"Bloedsupermaan schijnt vannacht"

Voor het laatst gebeurde dat in 1982

de volgende keer in het jaar 2033

geringe kans dat zij dat haalt.

"Bij een supermaan lijkt hij groter"

tot mogelijk wel veertien procent

en hij schijnt dertig procent helderder

onheilsprofeten denken aan de Apocalyps.

"Nee, Nee, 'k denk niet aan het Einde der Tijden"

zei de oude vrouw, terwijl ze hevig zoog

aan haar bloedende vinger die ze bekneld had

tussen de autodeur die ze dichtsloeg.