Bascule

Bascule

mijn grootvader van moederskant
kuierde naar het aardappelhok
het was meer sloffen op zijn pantoffels

een bascule werd bewaard in het hok
hij gaf een zak aardappels met zijn gewichten
het juiste aantal kilo’s (vraag mij niet hoe)

in dat vochtige hok vond ik hem
legde onder zijn kale hoofd
(zijn pet was hem af gevallen)

een oud kussen tegen de koude vloer
zijn baard was weer gegroeid
spoedig zou hij een barbier

moeten gaan zoeken in het dorp
hij werd echter afgevoerd naar het ziekenhuis
waar hij niet lang daarna stierf

mijn moeder was verdrietig
mijn vader niet, hij had al jarenlang
geen woord gezegd tegen grootvader

die leek zich te verschuilen achter
een pagina van de Graafschapbode
die hij tevens op de kop las…

als restant van zijn aanwezigheid vond
ik in zijn kamer een dubbele breukband
die de pelotten op de juiste plaats hield.

(pelotten duwen de breuk terug)

I wish I could sing

I wish I could sing

Bongo Joe was een zwarte Amerikaan die een fez droeg
bespeelde oude oliedrums met stokken
zong er ook bij met een falset stem:

I wish I could sing
I wish I could sing
I wish I could sing

soms ben ik die man in mijn dromen:
I wish I could sing
ik wou dat ik kon zingen

geef ik ritmisch een bier door naar voren
en beweeg me ritmisch naar achteren
I wish I could sing

zoals in de kerk van Stavoren
waar iso-ritmisch gezongen wordt op hele noten
maar niet op de blues en bier wordt niet verschaft

ik beweeg me ritmisch naar voren
ik beweeg me ritmisch naar achteren
ik wou dat ik kon zingen

soms ben ik die man in mijn dromen:
ik wou dat ik George Coleman alias Bongo Joe was
en kon zingen: Aaah wisj Aaahh koed sinnngg!!

voor een klas vol lagere schoolkinderen
die duimzuigend naar hem keken
terwijl hij ritmisch sloeg op zijn oliedrums.

Blessuretijd

Blessuretijd

Annemiek was leerling op basisschool ‘De Vordering’ in Vorden.
Ze voetbalde bij SV Ratti in Kranenburg en reed paard.
De naam Ratti was afkomstig van paus Pius de Elfde Achille Ratti,
die tussen de twee wereldoorlogen als kerkelijk leider zeer positieve opvattingen had over sport in het algemeen, hetgeen voor een geestelijke in die tijd ongewoon was.
In 2001 haalde ze haar VWO-diploma aan het Isendoorn College in Warnsveld.
Na diverse knieblessures moest ze in 2005 noodgedwongen stoppen met voetballen.
Kocht een tweedehands Jan Janssen-fiets, werd lid van Toerclub Wageningen '79.
Ze studeerde in 2007 af aan de Wageningen Universiteit als Master in epidemiologie.
In 2009 werd een vernauwing in haar liesslagader gevonden, ze werd geopereerd.
Er werd in 2011 weer een vernauwing, nu in haar linkerbeen aangetroffen, opnieuw geopereerd.
Op de vierde etappe in 2012 van de Giro Donne, klom ze met de beste mee omhoog, maar kwam ten val en brak daarbij haar sleutelbeen. Na drie dagen door te hebben gereden, moest ze alsnog opgeven en werd ze geopereerd. Ook in 2013 bleef ze last houden van vernauwingen in haar linker liesslagader.
Tijdens het wereldkampioenschap ploegentijdrijden in 2014 lag ze met haar ploeg Rabo-Liv op medaillekoers, maar in de laatste kilometers kwam ze hard ten val tegen de dranghekken en werd Annemiek samen met Van der Breggen afgevoerd naar het ziekenhuis. Ze had een gebroken voet en kon niet meer deelnemen aan de rit.
Gedurende de wegwedstrijd van de Olympische Spelen in Rio de Janeiro in 2016 reed Annemiek alleen aan de leiding en was op koers voor het goud, maar viel ongeveer tien kilometer voor de nish in de laatste afdaling. Ze liep een hersenschudding en scheurtjes in haar wervelkolom op.
Bij de heringevoerde Amstel Gold Race zag ze een streep op de weg aan voor de nishlijn en kreeg ze aanvankelijk de vierde plek, maar op de finishfoto was geen verschil te zien en werd ze gedeeld derde met Katarzyna Niewiadoma. Ze vernam dit bericht echter pas na de podiumhuldiging.
Annemiek werd vervolgens vijfde in ‘Dwars door Vlaanderen’, kwam ten val in de ‘Ronde van Vlaanderen’, maar werd alsnog derde, achter het Boels-duo Anna van der Breggen en Amy Pieters.
Op 25 september in 2018 verdedigde ze haar wereldtitel met succes: ze won met een halve minuut voorsprong op Van der Breggen en zelfs anderhalve minuut op Van Dijk; een volledig Nederlands podium, terwijl ze die ochtend nog flauw viel bij een dopingcontrole.
Maar bij een val vroeg op het WK in 2018 liep ze een breuk op in haar knie. Als gevolg van de blessure moest ze wekenlang rust houden, ze zou pas na zes maanden op haar oude niveau zijn.
De Italiaanse Elisa Longo Borghini noemde haar zelfs 'buitenaards': "When Annemiek went, everybody was like: the alien has gone, now the race for the human beings begins."
In de Giro Rosa in 2020 brak ze haar pols bij een val in de zevende etappe, ze viel daardoor uit.
Tijdens de Mixed Relay in Wollongong te Australië in 2022 kreeg Annemiek bij een keiharde val vlak na het startpodium een breukje in haar elleboog. Drie dagen later werd beslist dat ze toch het WK zou rijden. Door een ongekende demarrage aan het slot wist zij voor de tweede keer de wereldtitel op haar naam te zetten.

Mijn supervrouw, u raadt het al: Annemiek van Vleuten

Tocht naar het strand

Tocht naar het strand

wij stapten uit bij een zwarte dijk
keken uit op een grote massa
die leek te bewegen

wij gingen de massa beklimmen
het oppervlak was glad
leek wel wat op drop

toen wij eindelijk boven waren
zagen wij hoe groot het was
hoe dichtbij de beweeglijke randen

deinden mee met de randen
maar durfden niet naar beneden
bang voor een verpletterende glijpartij

in de verte zagen we het strand
onbereikbaar voor de dromer in ons
weer begon de zwarte massa te bewegen

toen we eindelijk beneden waren
zagen we dat een dropachtige massa
zich dreigend naar ons overboog

klaar om deze mensachtige wezens
op te slurpen met een gorgelend geluid
dat echode op het verlaten strand.
 

Zingende Zaag

Zingende Zaag

in de installatie was een gravure gemaakt
op die gravure kon men een zaag zetten:
zing zang, zing zang, klonk de zaag
de piano begon te spelen
een zangeres verscheen
negentiende eeuws gekleed
met een lange japon
zij klonk een beetje beverig
wat goed paste bij de zingende zaag.

hij zaagde maar door:
zing heen (voorwaarts)
zang terug (achterwaarts)
toen zag hij het einde naderen
een holte dook op onder de zaag
of moet ik zeggen een zwart gat…

het pianospel eindigde in een geluid
dat klonk als pling, pling, pling
(steeds zachter).
De zangeres verdween in de mist.

Dichters blauw

Dichters blauw

Onlangs reed ik van Markelo naar Laren
meende dat ik een blauwe tuin ontdekte
maar omdat ik haast had negeerde ik die tuin.

Onlangs reed ik opnieuw van Laren naar Markelo
en naderde de blauwe tuin die tot mijn verrassing
vooral gemêleerd en rood was geworden
vooral tot mijn diepe teleurstelling.

Ik voelde dat het blauw van de dichter
speciaal in mijn hersenen zat
het blauw dat ook de kleur was van
het geweven vestje van de tuinierster
alsmede die van mijn elektrische fiets
een benadering van hemelsblauw
Hexameter kleur 0384A6 in RGB
al zal niemand dat interesseren.

Mogelijk hebt u meer belangstelling
voor de hersenen van Guido Gezelle
die met een gewicht van 1674 gram
passen in het rijtje van hoogbegaafde mannen
als Lord Byron, Thackeray, Wagner of Schubert.

Mogelijk wist u niet dat Gezelle’s hersenen
verloren gingen tijdens een brand, ik vermoed
dat ze verdampten in een wit dat neigde naar blauw.

Achterhoekse treinen

Achterhoekse treinen

op het aardappel perceel van Lieftink
stond ik ondergronds te kijken
naar Achterhoekse treinen
die in een file stonden:
blauw en geel en soms donkerrood
en dan plotseling weer doorreden
ik sloop door de ruimte
achter de controleur langs
kwam wat later boven de grond
waar ik uitkeek op het einde
van het station: een hoge ruimte
met veel glas en rookkanalen
in de weerspiegeling stond
een grote fabriek uit Eindhoven
die een vreemd geluid maakte
daar maakten ze die treinen, lange
vehikels met passagiers erin
allemaal Achterhoekers
hun monden stonden allemaal
scheef alsof ze iets zeiden
dat alleen een Achterhoeker
verstaan kan: een knauwende zin.

Noordink

Noordink

sloeg de Ruurloseweg af,
richting Noordink
een wit bord met zwarte letters
wat hier een gehucht betekent
maakte een proefrit langs een oude schuur
met een rood pannendak bijna tot de grond
zag een erf waar een oude langharige man stond
dat was Wim Ruesink van het ‘Laege Dak’
volgens de garagehouder
een simpele ziel die zich kapot werkte
op de boerderij van zijn vader
die altijd klompen droeg, ook in de auto
waardoor hij elk jaar een nieuwe
koppeling moest laten monteren
op de vraag van de garagist of hij ook
pantoffels had in plaats van klompen
antwoordde hij met een grauwe snauw
waar hij zich mee bemoeide
zo verging het 'Wimken' Ruesink
een simpele ziel die werkte voor niks
op de boerderij van zijn vader
een brute man uit het gehucht
Noordink.

Eindexamen voor dichters

Eindexamen voor dichters

het speelde zich af in een
trapeziumvormige ruimte, ik
liep naar waar het nauw was
(in de scherpste hoek)
tegenover mij zat een examinator
tussen een rij welwillende mannen
(waarom zijn het altijd mannen)
mij werd een vraag gesteld over een rij planten
of ik die zo secuur mogelijk wilde knippen
ik deed het en keek er langs
het was niet secuur geknipt…
Piet Gerbrandy keek er ook naar en
zei dat het geen ‘Gerbrandy’ was
toen knipte ik nog eens
ik merkte op dat er een typische
‘Gerbrandytak’ groeide:
180 graden in de omgekeerde richting.
kreeg een kop met koffie of was het chocomel
probeerde het werkstuk dat dik en zwaar was
geworden in te leveren, dat ging niet:
ze namen geen eindexamenwerkstukken in.
intussen had ik ook het boekomslag bewerkt
op de computer, het zag er wel charmant uit.
naast mij dook iemand op met een doos boeken,
die werd ook geweigerd omdat ze te oud waren.
Boeije Jansen, de voomalige boekwinkel eigenaar
kwam kijken naar mijn werkstuk en toen slaagde ik:
eindelijk een examen dat ik met plezier gedaan had!

Plastic

Plastic

raapte een stukje zwart plastic op
van de loodgrijze vloer
stopte het in mijn broekzak
om het later weg te gooien
uren later voelde ik dat het bewoog
haalde het uit de blauwe broek
legde hem op de grauwgrijze deurmat
het was een jonge vlinder
als hij zijn vleugels spreidde
leek hij op een dagpauwoog
het is een koude januaridag
te veel voor een vlinder die van
de zomerse warmte houdt
hij moet hier maar doodgaan
op een tafeltje met brandende kaarsen
"Denk je ook niet, gevlekte witte poes?"
(die dommelt op de bank waar het gebeurt).

Sancho Panza

Sancho Panza

schiet toch eens op
ezelpaard!
(of paardezel) doe
nou eens wat ik wil!!

in plaats van je eigen

nukken te volgen!
het is toch te gek dat

we hier maar wat

staan treuzelen

we moeten op tijd

komen voor het Libris

boekenbal waar

Miguel de Cervantes

zijn prijs zal krijgen
voor Don Quixote!

Accordeonist

Accordeonist

heeft een speldje van Clifton Chenier
had het op zijn revers moeten doen

als hij ooit zo zou kunnen spelen als hem:
choewawah, choewawah, choewawah

maar hoe hij het ook probeerde
met lessen bij een lokale muziekjuf

het lukte hem niet zulke maten te spelen:
choewawah, choewawah, choewawah

zelfs niet in de stilte langs het kanaal
waar de ‘Cybernetica’ voorbijkwam

vol metalen schroot van bezigheden
heel treurig , maar wat een blues:

choewawah, choewawah, choewawah
choewawah, choewawah, choewawah

hij trok aan zijn geleende accordeon
maar wat er ook uitkwam: geen blues

alleen een zwaar asthmatisch gehijg
zijn persoonlijke versie van de blues.

Poging tot portret

Poging tot portret



op het Raderblad A,

no. 5, bijvoegsel van

'Het Nieuwe Modeblad'

gedateerd 1 maart 1947

heeft de heer G. Voskamp

het gewaagd een portret 

van deze patient te maken.



 wij zien een dikkige jongen

met een rechthoekig en een 

trapeziumvormig oog, aan

weerskanten zitten gelijke oren

de helften van een zeshoek



hij oogt een beetje bleu

maar dat kan ook niet anders

hij heeft namelijk net een operatie

aan zijn 'schrompelgalblaas' doorstaan

de pijlrichtingen over zijn buik

geven dat nauwkeurig aan:


zij hebben de woorden:


achtergrond,

draadrichting,

middenvoor,

vouwlijn,

plooi,

naad,

rillijn,

stiklijn,

waarmee de zaak

na twee uur gedicht werd.

Trifonius Zonnebloem

Trifonius Zonnebloem

Hergé kwam op de voornaam Tryphon toen hij in de
buurt van Bosvoorde een uithang-bord van een
timmerman zag met de naam Tryphon Beckaert erop.
Hij vond die voornaam grappig en nam hem over.
Hergé ging op zoek naar een voor hem eveneens bizar
klinkende achternaam en probeerde daarvoor diverse
Franse bloemennamen uit.
Uiteindelijk koos hij voor Tournesol: in het 
Nederlands Zonnebloem.
Het uiterlijk van Zonnebloem is gebaseerd op dat
van professor Auguste Piccard.
Maar niet wat de lengte betreft, want Piccard was
lang en professor Zonnebloem is klein van stuk.
De hardhorendheid van Zonnebloem is geïnspireerd op
Paul Eydt alias Paul Hythe een schoolkameraad van
Hergé die een beetje doof was.
Hergé kwam hem weer tegen bij de krant Le Vingtième
Siècle.
Hergé vond hem erg grappig.
Ook Eydt vertoonde uiterlijke overeenkomsten met
professor Zonnebloem.
Hij droeg een rond brilletje had een snor en was kaal.

Stille Omgang

Stille Omgang



toen wij de pastoor achterna
liepen bij de viering van de
Stille Omgang, wij met onze

vrome gezichten uit sporen

viltstiften die we moesten
grimassen bij het portret
maken door een befaamd
kunstenaar die ons
verafschuwde en het liefst
ons, via zijn pennetje,

dat braaksel zou laten opeten
van de stervende man
(inclusief de heilige hostie)

in de Kalverstraat van 15
maart 1345 te Amsterdam.

Hoofdwond

Hoofdwond



werd verpleegd door een zuster
hij zag er akelig uit
zijn ogen waren gezwollen
op zijn wangen zaten krassen
zijn neus in het verband
zijn mond was zwaar beschadigd
maar het was zijn eigen schuld
doordat de klaphamer zo goed
werkte dat zijn kop er aan ging  

 

in een geweldige klap
verdwenen zijn goede voornemens
het een beetje kalmer aan te doen
minder vuurwerk te kopen
minder harde klappen
minder van dit alles

Chefkok

Chefkok



op het grote
carnaval

bakte hij er 

weinig van

de kokslepel
bungelde

aan zijn hand

het gezelschap

leek hem kwaad:

hoe kon hij dit

verpesten...

een bruin
charmant
gebakje 

dat smaakte naar ---

bemesten

Vergadering

Vergadering


het is een geheime vergadering

de luiken zijn geblindeerd

op de tafel ligt een gedeeltelijk

zwart gemaakte tekening van een

land in het oosten: Oekraïne

in het zwart zitten de Russen

te wachten op het signaal om op
te rukken naar het westen en de

zo gehate fascisten te bestrijden

ze weten niet dat ze worden gade

geslagen door een kaalkoppige

commissie die collectief zijn hand

houdt op de zwarte verf knop om een

helderrode verfbom af te vuren op de

waarschijnlijk wrakke linies die de

vaderlandslievende Oekraïners

bedreigen...

Kopwerker

Kopwerker


sindsdien was hij verbonden met

alles in de wereld, zelfs met een

eenvoudige spriet antenne


viste hij nog de informatie op die

voor hem van belang kon zijn

via de ingewikkelde circuits


in zijn brein die ervoor zorgden

dat ook zijn ogen verschillend

stonden, altijd opengesperd.


met zijn mond slokte hij alles op

en zond het uit via zijn oren

die digitaal functioneerden
.

verder was het een keurig geklede

man in kolbert met stropdas, hij

sprak met een licht twents accent
.

je zou hem zo voorbij lopen als

hij niet dat platte hoofd had

met die doorzichtige schedel.