Zeeziek

Zeeziek

Bob Dylan was aan boord van de veerboot
naar Ierland, net als zijn vrouw, zij lagen hoofd
aan hoofd tegenover elkaar in een lange kajuit,
zij gingen varen vanuit Holyhead naar Dublin

iemand kwam op het idee hem vast te
binden aan de mast terwijl hij zijn nummer
“When the ship comes in” voor de microfoon
moest zingen terwijl de hevige storm opkwam

ik keek toe en moest braken van de pinda’s
en het Engelse bier dat ik al te graag dronk

en inderdaad: daar kwam de vervormde tekst:
Theee hoouurr thaatt thhee sshhiipp ccommes iiin
Aaannd I will dieee foooor theee kkkiinngg…
maar die regel was niet letterlijk van hem

ik keek toe en moest braken van de pinda’s
en het Engelse bier dat ik al te graag dronk
ik wenste dat de Ierse luchtmacht mij zou halen
dat ik nooit meer links zou hoeven rijden in Dublin

ik keek toe en moest braken van de pinda’s
en het Engelse bier dat ik al te graag dronk
en mij zo verschrikkelijk zeeziek maakte
"Toen het schip binnen voer".

Aan Drika

    Aan Drika

Slechts éen keer heb ik je gezien, je was
gezeten in een Tesla, die de Lada
waar ik mee reed, passeerde in volle vaart,
de kennismaking kon niet korter zijn.

En toch, zij duurde lang genoeg om mij
het eindeloze levenspad met fletse lach
te doen vervolgen. Ach! geen enkel blij
glimlachje liet ik meer, sinds ik je zag.

Waarom ook heb je van dat blonde haar
waar de engelen aan te kennen zijn? En dan,
waarom blauwe ogen, zo diep en helder,
je wist toch dat ik daar niet tegen kan?

En waarom mij dan zo voorbij gesneld
en niet als het stoplicht ging branden
mijn hoofd in je armen vast gekneld
en op mijn mond je lippen vastgedrukt?

Je vreesde mogelijk voor een botsing, maar Drika,
wat kon een zaliger moment zijn, dan ik, in mijn Lada
onder een helse vonkenregen en brekend blik
samen met jouw verpletterd te worden in een Tesla?

Louis Radstaak
(naar: Aan Rika van Piet Paaltjens)