Klein Dochteren blues

Klein Dochteren blues

u bent in de Kijksteeg, niet voor niks
sla rechtsaf de Nijkampsweg in
na een elegante slinger langs de akker met gerst
volgt een haakse bocht met rechts een hi-tech bedrijf
en droevige pony's in een kale weide
links ziet u gemanipuleerde maïs
rechts een boerderij met voetbaldoel
ter linkerzijde wordt u aangeblaft door een Duitse staander
en rechts bevinden zich schilderachtige boomstronken
hierna volgt een boerderij in onbruik
maar soms onverklaarbaar bewoond
links staat het nieuwe huis in dorpsstijl
compleet met Auricaria ofwel Monkeypuzzle
een stijve stekelige groenblijver
knijp even uw neus dicht voor de lucht
van de pomp die de stront van twee boerderijen
verderop in goede rioolbanen moet leiden
rechts boer Bouwmeester van een ligboxenstal
woont in een bungalow met strak gazon
nu komt de ligboxenstal van boer Pardijs
bewaakt door twee oude aandoenlijke honden
en even verder een beregeningspomp
die lijkt op een machine van Tinguely
dan links de fundamenten van nieuwbouw
op de plek van voorheen het huis 'Heuveltje'
een krakkemikkig boerderijtje met dito opstallen
links ziet u nog geknotte wilgen
en rechts pistachegroene kuilgrasbalen
na een flauwe bocht houdt de Nijkampsweg op
en begint de Lageweg, eerder Kijksteeg geheten
tevens traject voor de klootschietvereniging
alhier geheten: 'KV Klein Dochteren'
sla nu rechtsaf en kijk op eigen kracht verder.

Bromvlieg

Bromvlieg

de roodbaard-bromvlieg is van plan
om ondersteboven op het plafond te landen
hij stijgt op en maakt dan snel een draai
zodat hij het zolderwerk nadert met zijn poten

hij steekt zijn voorpoten met kleefhaartjes uit
landt op de plek die ‘Op Zijn Kop’ heet, trekt de
andere vier poten bij, zwaait het lichaam op
zijn plaats en daar hangt hij, de bromvlieg

maar niemand weet eigenlijk waarom hij dat doet
is er op het plafond meer te eten of wil hij/zij
indruk maken op een partner-roodbaard-bromvlieg
nog meer irritante bromvliegen maken

zijn voedsel bestaat uit rottend vlees, afval en stront
zijn ogen zijn rood, zijn antennes roze en zijn buik
is metaalblauw, het is een alien onder onze insecten
mogelijk dienen we hem al in zijn voortbestaan

met onze stroom van voortdurend vlees eten
onze stroom van voortdurend afval
en onze onophoudelijke stront.

Bunzings

Bunzings

in de schaduwrijke warme zomermiddag
bewoog ik langzaam over de Oude Vordenseweg
beter bekend als het ‘Pieterpad’ dat je van noord naar zuid
kunt wandelen van Pieterburen naar de Sint-Pietersberg

opeens werd ik aangekeken door vijf bunzings
zij schrokken van mijn aanwezigheid toen ze
wilden oversteken, ze bleven even doodstil staan
toen renden ze terug het bos in als groep

hun gezichten met wit omkranste ogen
die het vooral op kippen gemunt hebben
ze doden er meer dan ze op kunnen eten
ze waren zo van streek dat ze vergaten

mij achter te laten in hun zware bunzinggeuren
ik ging verder en rook terloops aan mijn oksels
blijkbaar vonden ze mij behoorlijk stinken
op deze warme, lome zomermiddag.

Het uitknippad

Het uitknippad

een digitaal uitknippad is op
het beeldscherm van een computer
een selectie van knipperende
korte lijntjes die aangeven
dat hier iets geselecteerd is

in mijn geval was dat een selectie
die bewoog binnen een driehoekig
landschap waarin wegen liepen
ik kreeg steeds door via mijn brein
dat het pad twee pixels groter moest
kon slechts gissen naar het waarom

de selectie was aanwezig ter hoogte
van de spoorlijn Zutphen-Winterswijk
ter hoogte van het dorp Kranenburg

deskundigen verklaarden dat zo’n pad
ook aanwezig was in de buurt van
Eindhoven, maar dat zou je niet meer
bereiken op de zelfde dag des Heren

ik troostte mij door het uitknippad
aanwezig te houden binnen de driehoek
bij Kranenburg en niet zou trachten
het te verplaatsen naar Noord-Brabant

waar het mogelijk geen effect meer zou
hebben omdat de twee extra pixellijntjes
verloren zouden gaan in het landschap
dat is wat wij noemen een digitaal verlies
en een heftig verlies voor Brabant.

Zout

Zout

in het Twentse landschap liggen zouthuizen
een nutteloos geworden rij woningen voor iemand
die een onderdak zoekt voor de koude nacht
zonder de hoge huur te moeten betalen.

het is er koud maar zonder vorst want zout laat
ook de korst oud brood smelten in je verhemelte
samen met de plakken bloedworst die de slager
je nog na smeet in het voorbijgaan, ohhhh...

wat een armoe was er in dit land van Boekelo
maar nu niet meer want de zoutwinner AkzoNobel
voorspelt nog meer gouden tijden voor het zout
dat waterstof bevat die vroeger afgefakkeld werd.

in de moderne tijd wordt daar een fabriek voor gebouwd
die niet in Hengelo maar in Delfzijl zal ontstaan, zo zeggen
Marco Waas, Knut Schwalenberg, Yvar van den Winkel
directeuren van het ʻDuurzaamheid is Businessʼ model.

wij kauwen gewoon door op ons broodje pistolet
gegarneerd met oude gezouten kaas en een
blaadje groene sla als randversiering en vallen
straks met onze pensionado fiets in een zout zandgat

ter hoogte van de plaats St. Isidorushoeve in Twente
mochten de plannen ooit zo ver uitgewerkt worden.

Vespula vulgaris

Vespula vulgaris

een gewone wesp liet zich vanmiddag om 17.33 neer
in mijn schuimend glas bier van Steenbrugge dubbel
hij deed zich te goed aan hetzelfde als ik:
alcohol met verlammingsverschijnselen.

helaas verloor hij zijn evenwicht en viel in het
wellustige Belgische Steenbrugge gerstenat
waar hij niet meer uit kon komen, ondanks het
gespartel van al zijn zes ledematen.

ik zag de naderende verdrinkingsdood aan
met naar men zegt een literaire interesse:
de dood met eigen ogen te aanschouwen,
dat is werkelijk niet aan ons allen gegeven!

toen ik hem ten onder zag gaan won
mijn medeleven het van mijn kille inborst:
ik redde hem (of was het een haar?)
met de opener van het Zuiderburenbier.

overgebracht naar een wit theekopje
zwalkte hij heen en weer over de rand van het 
porselein, zag hoe zijn vliesvleugels verlamd waren
hoe de wespentaille zich keerde naar de tafel

zwalkend stond hij op een servet
zakte nog eens door zijn poten heen
tot hij plotseling linea recta wegvloog
om 17.42 richting Steenbrugge in België.

Concrete poetry

Concrete poetry

kwaak, kwaak, kwaak, kwaak,
grumb, grumb, grumb, grumb.

het nieuwe landschaps terrein
biedt heel veel onthaasting
zoals het zitten op een bank
kijken naar het landschap.

kwaak, kwaak, kwaak, kwaak,
grumb, grumb, grumb, grumb.

waar opeens een trein langsgaat
de “Twents”, van oost naar west
rollende geluiden van metaal op metaal
kadoeng, kadoeng, kadoeng.

kwaak, kwaak, kwaak, kwaak,
grumb, grumb, grumb, grumb.

vijf minuten later volgt een andere trein
van west naar oost, de “Blauwnet”,
rollende geluiden van metaal op metaal
kadoeng, kadoeng, kadoeng.

nu roepen de kikkers weer:
kwaak, kwaak, kwaak, kwaak,
grumb, grumb, grumb, grumb,
ze willen alleen maar: vleselijke liefde.

Absolut

Absolut

een term waarmee je iets goed vindt?
"Absoluut" was dan het antwoord
maar dat is alweer even geleden
want niemand gebruikt het meer

zo waren zijn overdenkingen bij het zien
van een aak op het Twentekanaal
getooid met twee kortaffe
namen op zijn voorplecht: "Absolut"

in de boot lagen naakte zandhopen
goedkoper vervoer bestaat niet
om een volume van A naar B te brengen
de zandhopen zagen eruit als vrouwenborsten

deze vormen kunnen naar een tentoonstelling gaan
via een ingewikkelde wateromweg naar Amersfoort
waar de kunstwinkel gevestigd is aan de
Weverssingel 37: Galerie Absoluut

van A naar B.

Papagaio do tráfico

Papagaio do tráfico

Tijdens een inval in een drugspand

ontdekten politieagenten de papegaai 

die naar alle waarschijnlijk speciaal 

voor zijn functie getraind was, hij riep 

als er agenten kwamen: ”Mamã, o polícia”.

Het nieuws ging rond als een lopend vuurtje 

en inmiddels heeft de papegaai de 

bijnaam papagaio do tráfico gekregen: 

de drugsdealende papegaai.

Van het dealen is na zijn ‘arrestatie’ 

echter weinig meer gekomen. 

Van spreken ook niet trouwens, 

want sinds de inbeslagname heeft 

de papegaai geen woord meer gezegd.

De vogel wordt tijdelijk opgevangen 

in een dierentuin. Daar wordt gekeken 

of het dier in staat is om te vliegen. 

Als dat zo is, wordt hij losgelaten in 

de vrije natuur waar hij dan opnieuw

luidkeels kan roepen: ”Mamã, o polícia”.

Letterzetter

Letterzetter

de letterzetter ofwel Ips Typographus

is een klein insect dat zich tegoed doet

aan fijnsparren en andere denachtigen

het is een kleine schorskever, zijn lichaam

is bedekt met geelbruine haren en hij zoekt

naar beschadigde bomen of die omgevallen zijn

eenmaal binnengedrongen begint hij met

een paringskamer te graven en als die klaar is

scheidt hij een stof af die vrouwen moet lokken

het mannetje paart met twee tot drie dames

waarna deze verder graven onder de schors

ze leggen tientallen eitjes in een circa 15 cm lange gang

de larven die daaruit komen eten weer nieuwe gangen

dwars op de moedergang, dit veroorzaakt een karakteristiek

patroon waarbij het lijkt of er een boekwerk is geschreven

vandaar de naam letterzetter, wat een uitgestorven beroep is

hij die het beoefende droeg meestel een grijze stofjas

waarin hij zijn dagen sleet over de galeien van de zetbok

er is voor zover ik weet nooit een prijs uitgereikt zoals een
glanzende, tweedelige, donkerblauwe Ips Typographus
aan een brave letterzetter voor zijn noeste arbeid.

Poëziecarrousel

hoe vaak horen we niet bij voorkeur ons eigen verdwaasde verhaal
zoals dat van de uitgerangeerde, verwelkte oudere vrouw
die steeds haar groezelige jas van bont openhaalde
en daarvan de schuld gaf aan de gruwelijk barre kou

Grasmaaier

Grasmaaier

ik gebruik al jaren een grasmaaier van 99 euro
de Power Garden PGB 40 met viertakt motor

eerst ging de chokeknop kapot door verwering
daarna lekte hij benzine: onverklaarbaar...

ik zette het apparaat op een tafel en ging met
chirurgische precisie en gereedschap te werk

toen ik de losgehaalde carburateur nauwkeurig
bekeek zag ik iets zwarts nabij de 'venturiklep'

dat bleek een paar insecten die ofwel van benzine hielden
of per ongeluk meegezogen werden in de luchtstroom

ik schudde hun dode restanten uit het lichtmetaal
en schroefde vervolgens alles weer in elkaar

nu startte hij voorbeeldig en liep niet meer over
ik was trots op mijn ingenieuze kunstgreep

maar nog meer op het feit dat ik heerser was over
de natuur en de techniek van de Chinese machine.

Specht

Specht

op het erf sta ik naar een wrakke eik te kijken
op de stam zit een specht te hameren

het geluid verandert, het wordt hoger
maar ook anders van toon

een specht heeft nooit hoofdpijn
want zijn hersenen zitten goed ingepakt

zijn brein heeft weinig hersenvocht
en is heel glad van oppervlak

als hij met zeven meter per seconde
in een boom staat te rammen

het is waar dat hij kort voor zijn pikwerk
een 'spierenairbag' aan kan zetten

kort voordat de specht hamert
trekt hij zijn spieren samen

waardoor de ergste klap door relatief
veerkrachtige beenderen wordt opgevangen

ook blijkt hij kort voordat hij begint
zijn ogen sluit, niemand die daarvan het fijne weet

angst voor rondvliegende houtsplinters?
of ogen die uit hun kassen springen?

Flirtende watervogels

Flirtende watervogels

op mijn fiets langs het kanaal
zie ik een stel watervogels flirten

langzaam stop ik en schuif wat naar het water
zodat ik niemand in de weg sta

in mijn ooghoeken zie ik een rijkspolitiebusje
dat ook vaart mindert om het drietal te bekijken

ik kijk er even naar en denk: een politiebusje...
niemand zou denken dat ik iets kwaads in de zin heb

een zeventigjarige die een pet draagt tegen de kou
maar wel ooit een vogeltje verwondde met een geweer

ik denk dat ik toen tien of elf jaar oud was
en dat mijn oudere zus heel kwaad werd

ze eiste dat ik de mus zou doden wat ik toen maar
deed met de van de buren geleende windbuks.

Geluidsbarrière

Geluidsbarrière

Op 14 oktober 2012, precies 65 jaar 

nadat de eerste mens in een vliegtuig 

de geluidsbarrière doorbrak, slaagde 

Felix Baumgartner er in om als eerste 

‘skydiver’ de barrière te doorbreken. 

Hij sprong op een hoogte van 39 km uit zijn

heliumballon en bereikte een snelheid van

1357 km/u op een hoogte van 37 km, sneller dan

vooraf door experts berekend was.

Dit werd veroorzaakt door zijn ruimtepak

dat onregelmatig was, het is vergelijkbaar

met een golfbal die door de putjes rondom

ook sneller gaat dan een gladde golfbal.

Felix Baumgartner ofwel Fearless Felix

merkte dat zijn handen twee keer zo dik werden

door het vacuum in de stratosfeer van de capsule

met de naam Red Bull, eveneens uit Oostenrijk.

Na iets meer dan 10 minuten bereikt hij de

woestijnbodem in de buurt van Roswell, New Mexico,

de plaats waar voor het eerst ‘aliens’ gezien werden.

De straatlantaarns in Roswell hebben de oogholtes

van zo’n mannetje dat ze daar gezien hebben,

angstaanjagende grote kijkgaten.

Er staat nu een UFO museum, een

reclamebord vermeldt dat ‘aliens’ welkom zijn,

zelfs Fearless Felix die uit de ruimte sprong.