Blues langs de weg

Blues langs de weg

haaarrmoonikallsszz,
haaarrmoonikallsszz,

oooh, oooh, oooh,
iiieeehihi, iiieeehihi,
oooh, oooh, oooh,
iiieeehihi, iiieeehihi,

iemamama, iemamama
mmmmwiieh, mmmmwiieh,
wosjinoookh, wosjinoookh,
iemamama, iemamama,

woehnakka, woehnakka,
beurligridz, beurligridz,
woehnakka, woehnakka,
beurligridz, beurligridz,

wosjinookie, wosjinookie,
boosjekke, boosjekke,
mmmmwiieh, mmmmwiieh,
mmmmwiieh, mmmmwiieh,

haaarrmoonikallsszz,
haaarrmoonikallsszz,
wiieejahjah, wiieejahjah,
pppttiettie, pppttiettie,

streeldegitaar, streeldegitaar
metbottleneck, metbottleneck,
iiieeejaaww, iiieeejaaww,
iiieeejaaww, iiieeejaaww,

streeldegitaar, metbottleneck,
streeldegitaar, metbottleneck. 

Harnas

Harnas

was bij de les, maar zat achterin
de leraar stelde mij voor een probleem:
kon ik de proefpersoon tevreden stellen
wanneer ik zijn harnas in de gele kleur hield
de zon scheen omfloerst naar binnen
ik deed mijn uiterste best voor de persoon

later zat ik in een auto met vier mensen
die ook een harnas droegen
het waren slangen die om het lichaam
gedrapeerd waren, de kleur was oranje
er was slechts één mens bij wie het werkte
ik deed mijn uiterste best voor de persoon

zij werkte bij een circus, ze droeg
blote armen waarvan één opvallend:
droeg een kunsthand onder een manchet
zij zei dat haar fictieve minnaar
haar per ongeluk raakte met een zeis
sneed dwars door haar onderarm

sindsdien snakt ze naar een harnas
ik doe mijn uiterste best voor deze persoon.

Mijn schuddend bed

Mijn schuddend bed

aan de Nijkampsweg
(u moet die weg eens gaan zien)
had ik mijn bed geïnstalleerd
netjes, evenwijdig met de weg
het hoofdeinde zat tegen een eik
vol was het kussen en blauw
dat aan een nokpan (rood) raakte
ook het bed zelf was zacht en aangenaam
tevreden lag ik onder het laken
af en toe kwam er een grote melkwagen
van Campina Friesland voorbij.

als dat gebeurde
werd ik hevig ontroerd
even was ik dan zeven
kon het leven niet overzien
hield me vast aan het bed
dat ging schudden van
existentiële ellende
    Westendorp
    Heelweg
    Arnhem
    Lochem
het wordt nu bijna rustig
er waait een matige zuidwester

het bed heeft geen wielen.

Stormachtig

Stormachtig

het is nu half februari
storm Ciara is verdwenen
nu komt storm Dennis:
deze storm is nog razender
heeft een vlijmscherp mes…
zal door alles heen razen
kan zwakke takken
van de bomen afbreken.

nog is de lucht blauw en onschuldig
maar vannacht breekt hij los
in een afschuwelijk lawaai
zal mijn huis veranderen
in een troosteloze puinhoop
zelf zal ik gemankeerd oprijzen
met een traumatisch wind-syndroom
een hoofd dat tolt als een kompasnaald.

een weetgierige kop die alles wat
zich afspeelt wil meemaken, zonder
daar ooit deel aan te nemen, dat noemen
wij een typische Radstaak/Minkhorst houding
laat ons zeggen: de buitenstaander.

Ode aan Gert Vlok Nel

Ode aan Gert Vlok Nel

het zoeken naar een gedichten bundel
in een kringloopcentrum valt niet mee

eerst stap je op een krakende vloer
dat rijmt op de inhoud die je verwacht

dan blader je op de dichtschappen
en vind je vergeten poëten

omdat ze te lang geleden zijn
of omdat ze te lokaal waren

soms vind je wat op een andere plek
in de gebruikte muziekverzameling
een cd genaamd ‘Se Beautiful Woorde’
van de Zuid Afrikaanse dichter Gert Vlok Nel
‘opgedra aan Vlokkie’

over ‘Timotel Shampoo’ zegt hij:

…Ons was ongelukkig. Mens bly te duur bij die see.
Alles roes. Ons haarstyle was sad. Niks hou by die see nie.
Uitendelik hou ek het meeste van die deel waar die hond blaf
in die song’

‘Ons. Ek huil...’