Droomstad

Droomstad

op een middag wandelde hij door Deventer
verbaasd en verrukt was de man over het stadje

het had mooie pleinen gedekt met oude stenen
er waren veel mensen op de Deventer markt

het zonlicht glansde over de hoofden aan de tafels
hij wandelde door antieke straten met vaandels

aan de rand van de stad keek hij uit op de wijde velden
liep omlaag over de stadsrand naar de begraafplaats

moeilijk toegankelijk maar hij bereikte een sculptuur
was het een godin of een andere verschijning

de portier was behulpzaam en mededeelzaam,
verklaarde wat er nog meer te zien was in Deventer

in een van de straten zag hij hoe een kerkgenootschap
van Hervormden huize overstak naar een Katholieke kerk

het was geen enkel probleem. zij hadden het uitgevonden:
de Oecumene werd in deze plaats werkelijkheid

weer kwam hij op een ander plein, hoewel hij wist
dat deze stad niet erg groot was, eerder klein

hij was verheugd, als zijn tijd daar is, wil hij hier sterven
een vreemdeling op zijn graf in Deventer.