Zweven

Zweven

Hij stond op de bodem van de oceaan,
achter hem een meterschaal op de muur
hij moest naar boven, met grote slagen
ging het, het leek eindeloos te duren
zijn hoofd stond op knappen
eindelijk was hij daar

hij zweefde in een kamer
kon het plafond raken
tegenover hem een vrouw
ze keek hem bedroefd
en liefhebbend aan
ze waren beiden ongekleed

ze braken door het plafond
en stegen verder als witte stippen
naar de hemel of "Zum Himmel".