Veluwedroom
op de Veluwe was een grote open plek
ingericht, ze was gewijd aan de dichtkunst
op de muren van het carré kon je lezen
wie er op ging treden, als je keek,
ging het affiche langzaam bewegen
ik zou het 'pulseren' willen noemen.
uit alle windstreken kwamen de dichters:
Egyptenaars, Zuid-Afrikanen, IJslanders
ze kwamen dichten in de trant van Joseph Brodsky
hijgend en opgewonden alsof het leven ervan afhing
of zoals Gert Vlok Nel, een lange jammerklacht
over de verloren geliefde of een die nooit bestond.
het zand stoof op, gelijk een dichtregel.
als de wind weer ging liggen
leek het alsof er niets gebeurd was.
zoals ook in het hoofd van de dichter
zijn beelden duren zolang het gedicht voortgaat
en houden dan weer op, zijn gezicht lijkt dan
weer veel op een alledaagse tronie.
de gedachten gaan weer hun eigen gang
die in het leven een belangrijke rol spelen,
maar eigenlijk neemt hij ze op de hak.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten