BefoRe I die..
Het was zo'n zonnige dag die eindeloos leek;
de boten kwamen, de boten verdwenen door het kanaal.
De fietser stond een poos te kijken
naar een schip dat geschut werd
en dacht na over het leven.
Wat zou hij doen als
het plotseling in nood kwam?
Hij zou zich er rustig aan overgeven
en wachten op Nietzsche, besloot hij.
De weg slingerde verder tot hij
links een bord zag bij een 'pretfarm'.
Daar had iemand ook over het hiernamaals
gedacht en het een laatste kans gegeven.
Hij dacht aan de geschreven opmerking
dat iemand nog een keer blond had willen zijn.
Nog eens licht haar hebben, voordat zij gehaald wordt.
BefoRe she dies..
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten