Het Bos
Ooit hadden wij, wonend in het bos
een reusachtige balsempopulier
zo genoemd naar de geur in het voorjaar
van de bladknoppen die zich openen.
Toen hij te groot werd
(volgens de boswachter)
hebben wij hem gekapt en
daarna Vergeten, we hadden het druk.
Wel keken wij elk jaar
naar een nieuw balsem bos
dat ontsproot uit de levende takken
die zich in de grond geboord hadden.
Het bos werd reusachtig
in onze Vergeetachtigheid
tot wij besloten het om te zagen
en op te stoken in de kachel.
Nooit meer de witwollige pluizen
van de bladeren aan de mannelijke bomen
die ze verspreidden in mei.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten