C o n q u e s t a d o r e
m e t e e n p u n t i g e s i k
d i e h e t b e g i n w a s
+ h e t e i n d e v a n d e
o p s t a n d e l i n g e n
i n d e z u i d e l i j k e
g e b i e d e n v a n h e t
A n d e s g e b e r g t e
A n d e s g e b e r g t
A n d e s g e b e r g
A n d e s g e b e r
A n d e s g e b e
A n d e s g e b
A n d e s g e
A n d e s g
A n d e s
A n d
A n
A
Der Hauptmann von Köpenick
Es war einmal ein Schuster
er fand 'ne Uniform und zog sie an
Er sprach zu zehn Soldaten:
Ihr hört auf mein Kommando
und sie folgten Mann für Mann.
Der Hauptmann von Köpenick
hatte Glück beim Militär, aber ohne Schießgewehr
Der Hauptmann von Köpenick
hatte Glück beim Militär mit seinem Trick.
Sie kamen in das Rathaus
Der Bürgermeister zitterte enorm
Heraus die ganze Kasse
im Namen seiner Majestät und dieser Uniform
Der Hauptmann von Köpenick
hatte Glück beim Militär, aber ohne Schießgewehr
Der Hauptmann von Köpenick
hatte Glück beim Militär mit seinem Trick.
(Zwo drei vier fünf, zwei drei vier).
Da gab er den Soldaten
'ne Mark für etwas Bier und etwas Rauch
Ein dreifach Hoch dem Kaiser
da lachte ganz Berlin, und Majestät dann später auch.
Der Hauptmann von Köpenick
Hatte Glück beim Militär, aber ohne Schießgewehr
Der Hauptmann von Köpenick
hatte Glück beim Militär mit seinem Trick.
Der Hauptmann von Köpenick.
Drie priesters
Zij heetten Johannes, Martinus en Daniel.
Ze waren op jaren en dik geworden.
Konden zich niet meer herinneren welke
kinderen ze aangerand hadden, onder wie de
zanger Bono van U2 uit Ierland.
De eerste stond als verstijfd, de tweede
schoof wat heen en weer met zijn voeten, de
derde keerde zijn rug naar de camera.
Johannes mompelde iets onverstaanbaars,
Martinus zei zijn voeten in onschuld te
wassen, en Daniel deed er het zwijgen toe.
We kijken naar drie geestelijken die de lust
niet meer de baas konden en hem lieten
ontsnappen in de maagdelijke kinderen,
die nog nooit zo’n pijn hadden geleden.
daar was het moment:
zij stonden klaar voor
het vuurpeloton
de handen hoog geheven
tegen de planken
die hun bloed zouden opvangen
hun armen deden pijn
want zo stonden zij al uren
terwijl het peloton zweeg
zij wachtten op een bevel...
maar dat bleef uit
het moment duurde voort
behalve hun armen kregen zij
ook pijn aan hun ruggen
terwijl hun benen al sliepen
(hoewel ze nog niet dood waren)
ze bleven maar hangen tegen
de planken die hun bloed
zouden opvangen
hun geesten werden beneveld
terwijl het peloton zweeg
zij wachtten op een bevel...
dat kwam: executie uitgesteld
tot nader order
dit was het moment dat zij
hun armen lieten zakken:
executie uitgesteld.
Krasserig gaat het
echtpaar zijn weg
Zij gaat zonder benen
haar gang.
Hij gaat met
verkrampte mond
de advocatuur tegemoet.
Zij draagt een hoed
met rand tegen de
felle zon.
Hij een bekraste
bolhoed
en wat een map lijkt
om de onschuldigen te
verdedigen.
vermoedelijk komen zij
te laat op hun
afspraak met
deze of gene.
mogelijk herkent u hem niet meer
maar hij is het wel degelijk:
Juan Manuel Fangio de autoracer.
In de GP van Duitsland startte hij
vanaf pole met slechts half gevulde
tanks en had halverwege een
behoorlijk comfortabele voorsprong
voor een geplande pitstop opgebouwd,
maar de wielmoer van het rechter
achterwiel rolde onder de auto en
met een bijna onoverbrugbare
achterstand
kwam hij als derde terug
in de race.
Na een schitterende inhaalrace
waarin de ontketende Fangio
ronderecord na ronderecord brak
sleepte hij in de laatste ronde
alsnog de overwinning binnen,
waarbij hij het ronderecord 24,2
seconden scherper zette.
Cubaanse rebellen ontvoerden hem op
23 februari 1958 op de vooravond
van
de "Gran Premio de Cuba 1958", maar
lieten hem een dag later weer vrij.
Fangio overleed op 17 juli 1995, op
84-jarige leeftijd. Hij ligt begraven
in Buenos Aires in Argentinie.
Krankzinnigen
ineens stonden zij op
keken ons kwaad aan
hun gezichten waren
verwrongen, vooral hun
monden waren grimassen en bij
sommigen waren de tanden
gruwelijke implantaten.
in het midden staat de
aanstichter van alles: een
echte gek wiens ogen
puntjes zijn in een gehavend
gezicht dat bekroond
wordt met een scheve
mond die juist geroepen
heeft: Sta op, krankzinnigen !!
Onbekende soldaat
dit zou George Patton kunnen zijn,
ware het niet dat die geen snor droeg,
toen hij militairen mishandelde die
leden aan zware shell-shock en ze
uitschold voor lafaards.
In december 1945, een dag voor hij terug zou
vliegen naar de VS, werd de auto van Patton
geramd door een vrachtwagen.
Hij raakte verlamd tot aan zijn nek en stierf in
een ziekenhuis te Heidelberg aan de gevolgen van een
longoedeem en hartfalen.
Patton werd zestig jaar oud.
Hij ligt begraven op het Amerikaanse oorlogskerkhof in
Hamm, stadsdeel van Luxemburg, waar nog jaarlijks
bewonderaars van de generaal hem eer komen bewijzen.
Maar dit is een onbekende soldaat met snor en sigaret.
Twee bezoekers
Zaten naast elkaar te zwijgen
achter een negentiende eeuwse
cafétafel vol met peuken.
Ze lijken wat bedrukt en kijken
terug op een krankzinnig tijdperk
waarin een koning en keizerrijk
ten onder ging
en zij hun beste werk
v e r r i c h t e n.
Ze zaten te zwijgen over hun
toekomst die niet lang
meer zou duren.
De een vanwege zijn drankzucht
de ander vanwege zijn schrijvers
t o e k o m s t
die hem niet langer
geduld zou worden
want door de ramen zie je
vlammen al lekken
aan hun boeken en herinneringen.
L e k k e n.
Zakenlieden
Waren het roerend eens over de winsten die
zij zouden behalen over de ruggen van de
arbeiders, de stommelingen die nooit begrepen
waar het in het zakenleven om ging: profijt.
Zij waren het zo eens dat zij hun jassen één
maakten, een siamees zakenverbond.
De een was kalend met een snor, de ander een
biljartbal die je met een keu kon stoten
naar een luguber eindspel van nul en niks.
Zo stonden zij in het tijdperk 1127 aan de
vooravond van de grote beurskrach die hun in
een flits straatarm zou maken.
Gelukkig hadden zij hun siamese jas nog om
het warm te houden in het tijdperk 1127.
Zelfportret
zie mijn kaken zwaar gearceerd
zie mijn pet met forse strepen
zie mijn revers met zware lijnen
mijn neus is het ergst toegetakeld
met de strakke lijnen op de vleugels kun
je beter geen meningsverschillen hebben
in mijn mond heerst slechts ja of nee
meer talen kan hij niet spreken of
het moet de militaire buikspreker zijn
die hem voorzegt dat het borstinsigne
is toegekend na een gedienstige zwaai
van de militaire oppercommandant
dat het behalen van insignes niets zegt
over de gruwelijke taferelen waarin
het zich heel nadrukkelijk afspeelde.
Zij
Ze keek hem verleidelijk aan
maar hij zou haar maar voor
de helft bezitten, want haar onderlijf
was afgeplakt met zwaar tekenpapier.
Hem
zo ziet het gezicht eruit na een
behandeling met pen en inkt
een vergroting met een kopieerapparaat
(of is het een opname met een drone van
een landschap dat doorkliefd is met lijnen)
wij zien rechtsonder een hand die
gevouwen is bij het gezicht zoals in
opdracht van bekende fotografen
wanneer ze dachten dat je gezicht
interessanter moest lijken dan je was
hij is een zestiger die vergenoegd
glimlacht onder zijn borstelige wenkbrauwen
en zich tevreden stelt met het woord
‘Hem'
Dandy man
's Morgens ben ik een literair man, ik
corrigeer de drukproeven, ik schrijf,
ik kopieer; 's avonds, vanaf half tien,
word ik een Engelse 'Dandy' en ik moet be-
kennen dat ik zoiets prettig vind; ik doe
mijn best om ervoor te zorgen dat niemand
kan raden wie ik 's morgens was. De
volgende dag ruim ik alle sporen op van
de vorige doldwaze avond...
Door een Dandy te worden, wordt een man een
boudoirmens, een uiterst vernuftige Etalage-
pop [begrijp: een winkelpop]
die op een paard of op een sofa kan zitten,
die handig op het uiteinde van zijn
wandelstok bijt of kauwt; maar een denkend
wezen? nooit. De man die alleen mode in
mode ziet, is een dwaas. Het elegante leven
sluit gedachte noch wetenschap uit; het
wijdt ze in. Zij moet niet alleen leren
van de tijd te genieten, maar deze ook in
een zeer hoge orde van ideeën te gebruiken.
Brandhout
het was een
zware tocht op
een fiets zonder
banden die veel te
groot voor mij was
met heel veel moeite kreeg
ik de deur zonder glas op dat
rijwiel en zette het in beweging
om mij heen was het sneeuwwit
het vroor op mijn blote benen
en mijn voeten waren ijskoud
ik dacht er niet aan hoe blij mijn
ouders zouden zijn met dit
brandhout waar we ons
uren aan zouden kunnen
warmen in deze strenge
winter van 1944 niet
ver van dat
ellendige
Mofrika
..........
Veluwse Schaapherders Handcrème
dwaalde wat door de plaatselijke Welkoopwinkel
dacht aan het boek IMBOSCH van Anne Semler
tot ik ‘De originele Veluwse Schaapherders Handcrème’ zag
onmiddellijk wist ik wat ik wat ik haar zou schenken
op die dag dat zij haar boek aan de wereld zou tonen, deze
‘Royale pot van 125 milliliter die 110 gram weegt’.
zelfs de Izegrim die op alles ’neen’ zegt
kan de zalf vermurwen tot een gedweeë dwaas
die zijn handen inwrijft met het wondermiddel.
deze crème heeft in de loop der jaren bewezen
zeer effectief te zijn bij ruwe, schrale, droge,
schilferige en gevoelige handen, helpt ook
bij kloven op handen en voeten.
werkt verzachtend bij eeltvorming.
lange tijd geleden hebben de schaapherders
op de Veluwe het al ontdekt: de ideale
bescherming van hun huid in het Hollandse
klimaat van uitersten, maar vaak kil, in weer en wind.
daarom kan deze schaapherderbodycrème speciaal
gebruikt worden bij velerlei vormen van een gevoelige
huid, zoals een droge tot zeer droge of zelfs ruwe en
schrale huid. de crème is verzachtend, voedend en
verzorgend en bovendien vochtinbrengend en heilzaam,
bevordert het herstellende vermogen van de huid.
naar behoefte meerdere malen per dag handen
en/of voeten insmeren. Voor uitwendig gebruik.
Hendrix
bij het maken van een proefrit
op mijn elektrisch gemaakte fiets
voorheen een GIANT mountainbike
hoorde ik loeiend elektrisch gitaarspel
aan het einde van de Lageweg
een zogenaamde B-weg
ik fietste er naar toe, daar moest ik
het mijne van hebben: Jimi Hendrix
speelt aan het einde van een B-weg!!
hach, hach, tiedieouieeh, tiedieouieeh
hach, hach, tiedieouieeh, tiedieouieeh
hach, hach, tiedieouieeh, tiedieouieeh
verstomd stond ik er naar te kijken
bij het maken van een proefrit
op mijn elektrisch gemaakte fiets
fiets en elektrische muziek vloeiden ineen
weiland en veevoeder vloeiden samen in de
reuzen vrachtwagen trailer van Hendrix
hach, hach, tiedieouieeh, tiedieouieeh
hach, hach, tiedieouieeh, tiedieouieeh
hach, hach, tiedieouieeh, tiedieouieeh
voerconcern ForFarmers heeft de naam
Hendrix uit de bedrijfsnaam geschrapt voor
de voeractiviteiten in Nederland en België
hiermee verdwijnt Hendrix als naam uit de
voerindustrie en ook uit mijn nanachtdroom.
Minnie’s Bow-Tique
hier ben ik op mijn best, ik draag
een strak geruite jas, doe het
zonder die lompe schoenen die met
hun klik-klak geluid de sfeer overal
verstoorde waar die elegant hoorde
te zijn zoals op een feestje bij Mickie.
ik draag een passende tas met bijbehorend
hoedje dat mijn snorharen articuleert
(zitten die niet wat te hoog?)
ik hoor de trala trala trala muziek bij
het cartoonboard klinken, kan bijna
niet wachten om mee te zingen:
Welcome to my new bow-tique
Where each and every bow's unique
If fun and fashion are what you seek
Come inside and take a peek
You'll find every kind of bow
And bow-ties too, you know
So no matter what your style
Shopping here is worth your while
If fun and fashion are what you seek
You're always welcome at Minnie's Bow-Tique
Minnie Mouse: (giggles)
Il Papa
gekweld als ik was door mijn ernstige
maagaandoening nam ik een zonnebad
ik knapte er zeer (ultra) van op
kon mij weer vrijelijk bewegen tussen
de bedrieglijke, bleke kardinalen met
hun onfrisse praktijken her en der
mijn huid leek gearceerd met zwarte inkt
voorheen mijn tiara, nu een kalotje
net zo wit als mijn pauselijke haar of
wat daar bij de kapper voor doorgaat
wanneer ik daar eens in de zes weken zit
de kapster mij de les leest over haar tarief
maar ik ben eindelijk genezen van de knoop
in mijn maag die ik kreeg van de armoede
die wij moeten lijden op deze enige planeet
waar God ons mee heeft opgescheept.
Horror Coeli
(angst voor de hemel)
hij vertoont zijn angst voor de hemel
de ogen liggen diep, lippen staan strak
achter zijn voorhoofd is de huid dat ook
in het begin van zijn schrijverschap
zocht hij het absurde met zijn genius
hij staarde in de onmeetbare diepte van
de hel met zijn opmerkelijk zwarte ogen
onder zijn donkerste wenkbrauwen
de dunne lippen in woeste krassen
het grote voorhoofd en de witte neusbrug
laten een stroom zien die straks uitmondt
in een snotgoot die de bovenlip vult van de man
die de geesten opsnoof van hen
die hem veroordeelden tot zijn aandoening:
Aadhunik Bahrat, moderne Indiase geschiedenis.
Prikkeldraad
de kampbewaker trok prikkeldraad in
een uiterst krachtige militaire looppas
op weg naar een tetanusslachtoffer
dat koortsijlend op een brits lag
het stekeldraad moest verhinderen
dat er meer offers vielen die
eerst krampen kregen in het gezicht
daarna spasmen in het lichaam
eerst helde je achterover in een spasme
daarna gaven ze je (het slachtoffer)
een ademnood met de dood tot gevolg
als reactie op de zeer linkse teksten
die Lenin hen had laten zeggen
in de vuurlinies van uitspraken die men
moest doen om deelgenoot te worden
van het oppermachtige Leninisme.
Cha Cha Cha
ongeschoren maakte ik haar het hof
zij lachte met haar beminnelijke mond
ik pakte haar om het bekraste middel
leidde haar in mijn cha-cha-cha,
die ook de hare was: cha-cha-cha
(een, twee, drie, cha-cha-cha, een, twee, drie)
wij dansten door tot diep in
de gearceerde, zwarte nacht
onze hielen maakten het geluid: cha-cha-cha
waanden ons op Cuba in de jaren vijftig
in een zwoele nacht met de hoge hakken
van een bliksemschichtige vrouw:
(een, twee, drie, cha-cha-cha, een, twee, drie)
(een, twee, drie, cha-cha-cha, een, twee, drie)
Karaoke
in de karaoke wedstrijd raakte ik verzeild
samen met mijn zus die een gehandicapte duwde
die aan haar ene been een paarsblauwe invalidenschoen
droeg, die ik de rode koolschoen noemde
aan de andere wat ik een bloemkoolschoen noemde
beide duidden op een zeer zware handicap.
in de opvoering zat ook iemand die half Achterhoeks
half Engels mee zat te brullen, heel merkwaardig, zeer...
ik kon me alleen Corry van Gorp herinneren
die mij een karaokegevoel gaf:
Jodelahiti Jodelahita.
Wierden
in de plaats Wierden liep ik op het trottoir
naderde een duivel van metaal die boven
mij bungelde met zijn tong uit de bek
aan de tong zat een belletje dat rinkelde
later zat ik bij een gezelschap voor
de aanbidding van Maria, een onooglijke
gestalte tussen de kerkbanken.
ze was erg streng tegen de duivel
hij mocht zich niet meer vertonen
aan mij en mijn liefje, dat zich verstopt
had voor zijn rinkelende gulzigheid
tussen andere Maria's in een bibliotheek
van het rare Wierden.
Lamborghini
er was een antieke trekker tentoonstelling gepland
ik hoorde er een ploffen over de spoorlijn naar Zutphen
toen ik bij de plek kwam zag ik een Lamborghini
geen sportwagen maar een trekker in dat
ondefinieerbare Italiaanse blauw dat naar paars neigt
dat ook de wedergeboren Fiat 500 siert
in de kleurtoon 4DA1B3
helaas zag ik alleen maar de voorkant
meer mocht niet van de eigenaar:
Ferruccio Lamborghini die een briljante
carrière bouwde met tractoren, zodanig dat hij
geëerd werd met “Cavaliere del Lavaro”
door de president van Italië.
het merk werd tot een dure wijn bij
de stichter Lamborghini.
Portrait of a hand
Materials:
A human hand, a brick wall, stones,
a table cloth, a Quad amplifier
The time photographed while you were working on the selling
of your beloved Quad on ‘Koningsdag', with tears in your eyes.
The hand of the arm which is covered in military green turns on the knob
that gave you so much pleasure in the 100 Watt sound.
The man who repaired it, an elderly alcoholic, who must be dead by now.
Please note that it is placed on a striped table cloth, so that it can vanish softly,
because it (the Quad) is also deceased by this time of the year that the
King became 53, also named 'Prince Pilsener'.
Louis Radstaak
(based on the series in Studio Cheered - de Volkskrant)
Mijn zoon
keek lang naar een band
om de enkel van een beeldhouwer
er zaten houten vormen aan
gekraald in een ring
de beeldhouwer erkende dat
die vormen niet allemaal geldig waren
de houten ronde klos wilde hij niet
want die zou hij toch nooit uitvoeren
de man haalde de ring van zijn voet
vroeg mij de klos te verwijderen
met een mesje sneed ik hem uit de ring
daarna werd hij afgespeeld op een pickup
ik keek tegen het binnenwerk
van de verticale draaitafel aan
er kwam geluid uit dat klonk als:
“Mijn zoon, waarom hebt gij mij nu verlaten?"
Kasteel van Maria
het was op de Romienendiek
dat ik het kasteel ontdekte, een
bouwwerk van baksteen in een
kruisvorm met losse elementen
het kasteel was gewend naar iets dat
leek op Maria, maar het was onzichtbaar
doordat het gehuld was in een verblindend
lichtschijnsel op de heuvels van Aalten
op het kasteel was gevochten in WO twee
overal zaten gaten van kogels en bressen
van inslagen door granaten van zwaar
geschut en een moordende vijand
was onder de indruk van dit gebouw
op het puntje van de heuvel langs de ‘diek’
keek langs de funderingen van oud metselwerk
dat leek op de randen van een vulkaan
op deze randen stonden meerdere kruisvormen
ook gewend naar de zegenrijke Maria, het was
daar dat ik een helse pijn voelde bij mijn ruggegraat
ik steeg op naar de blauwe hemel boven mij
steeds verder ging ik omhoog, het kasteel
werd steeds kleiner, de Romienendiek
een smal streepje, vanzelfsprekend werd
ik geweigerd door de apostel Petrus
hij had al vaker te maken gehad met mijn
soort mensen die eeuwig willen leven
in een grazig landschap en daar niks
gedienstigs voor hoeven doen
tot mij sprak hij de volgende zin:
“Ga terug, met het hoofd naar beneden”
en zo ging ik weer naar het kasteel
het lichtschijnsel van Maria was verdwenen.
Petrus werd – op eigen verzoek, omdat hij uit eerbied niet op dezelfde
manier als Jezus wilde sterven – met het hoofd naar beneden,
ondersteboven gekruisigd, en vond zijn laatste rustplaats vlak bij de
plaats waar hij gekruisigd werd, in de nabijheid van het stadion van de
Vaticaanse heuvel.
Hans Mellendijk
Hans Mellendijk op een zwaar rokende tractor
rijdt door eigen tuin, dwars door een houten schutting
naar een ruimte daarachter, vol met meubelen
uit
de gezellige sfeer van de kringloopwinkel.
Hans Mellendijk doet pogingen om een uit
drie delen bestaand staketsel van buizen
die
omhoog wijzen van richting te veranderen
bij een poëzievoordracht buiten in een weide.
Hans Mellendijk als de aangever van de dichters
in de Achterhoek bereidt zich voor op een rede
aan het gewone volk om zich te wenden tot
“die totale Poesie” van Hans Sleutelaar.
Hans Mellendijk zag de Falcon Heavy van Space X
met een rode Tesla roadster vol brullende motoren
.
Hij dacht: het moet niet gekker worden.
Of heet dat nu verbeelding?
Dit verschijnsel wordt nader onderzocht door
Het instituut Praktische Poëzie.
Menu
1 Moederloon
2 Gefeliciteerd
3 Varen
4 Wereldreis
5 Zekerheid
6 Leenconstructie
7 Huisjesmelker
8 Op reis
9 Uitponden
10 Wie spaart
voorgelezen van het menu op de
tekening ’Hielectrola’, ooit geschonken
aan Adriaan Hiele die 80 wordt
op 19 januari 2021.
