Fluitekruid
bij een fietstocht kwam ik
aan weerszijden van het geteerde
pad het fluitekruid tegen
hoger dan ik het ooit gezien had
na de sierlijke bocht om de eik
raakte ik het kruid steeds aan
in mijn herinnering kwam het
gefloten deuntje terug:
fluitekruidfietstocht, fluitekruidfietstocht,
het duurde honderden meters
toen was het plotseling voorbij,
zeeg ik neer op een scheve bank
scheef keek ik naar de horizon
ik verbeeldde me dat zij ook
een beetje uit het lood was
mogelijk was dit een gevolg
van het zwaar ontluikende fluitekruid
dat de planeet deed overhellen
ik leed aan de schoonheid van het kruid
het moest er maar niet meer zijn in
het volgende seizoen in mei.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten