Zeven nachtmerries

Zeven nachtmerries

Door een Stalin-tribunaal word ik ter dood verdeeld met een schot door het hoofd en een in de neus. Ik accepteer het als een man, maar word toch wakker.
Ik kom met de schrik vrij...

Een grote massa lava dreigt mij te verstikken in een kloof. De enige uitweg lijkt een rivier waarin massa's dode vis drijven, ik kan er overheen lopen, maar word wakker door de stank.
Ik kom met de schrik vrij...

Er is een delict gepleegd en ik ben verdachte. Het sporenonderzoek wordt gedaan in een ziekenhuis aan een uitvalsweg van de stad. De stad ontwaakt, het verkeer begint te razen en laat mij wakker schrikken.
Ik kom met de schrik vrij...

De soldaat van de Wehrmacht is razend en loopt in mijn richting, zwaaiend met een pistool. Ik ren zo hard ik kan, maar hij loopt harder. Ik kijk om en weet dat dit het einde moet zijn, tenzij ik wakker word.
Ik kom met de schrik vrij...

In de deuropening staat de Dood, gekleed in rokkostuum en gemaskerd met een bivakmuts. "Let's shake hands" zegt hij, pakt mijn hand en trekt er aan. Ik verzet me en hij verdwijnt weer uit de slaapkamer.
Ik kom met de schrik vrij...

Een verschrikkelijk onweer nadert vanuit het noorden, nog nooit heb ik het zo zwaar horen donderen. Het komt snel dichterbij en ik sta stokstijf te huiveren. Met een daverende klap word ik wakker.
Ik kom met de schrik vrij...

Ik sta nog na te trillen van mijn moord op een seriemoordenaar. Dan komt het arrestatieteam om mij mee te nemen, verlies het bewustzijn en word wakker in de cel.
Deze keer kom ik niet met de schrik vrij...