Turbulentie
uit het oosten komt een helicopter
vluchtend voor een wolk met kop
en hoed met veer van Wilhelm Tell
die het op de wentelwiek gemunt heeft.
een weidevogel schreeuwt waarschuwend
vliegt onder het toestel door met vleugeltipsignalen
de atmosfeer is hevig ontsteld op deze avond
haar omwentelingen woedt ook diep in mij
mijn zenuwen zijn snaren geworden.
ik zwaai naar de hemel: "IK BEN HIER!!"
ik bal mijn vuisten en ik vloek
de wolk verandert tot een man in broek.
elders ontstaat een windhoos met slurf
gereed om de bosrand op te zuigen
of een groot deel van de burgerij.
vervolgens gaat de zon heel laag staan
met een verblindend licht onttrekt zij
de traumahelicopter aan mijn gezicht.
ik staar haar na met troebele ogen
ik wrijf mijn brilleglazen vergeefs
ik moet 'van de staar gelicht worden'
wanneer ik eindelijk gekalmeerd ben.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten